Ze is erg gesteld op haar rebelse puber

Anneke (69) vertelt dat het voor haar als alleenstaande vrouw niet altijd meevalt om gezond te koken.

Ze vertelt hoe ze eerder die week ’s morgens op stond en heel sterk had gevoeld: ‘Ik moet gezond eten’ en hoe ze vervolgens naar de winkel ging om de benodigdheden voor een gezond recept te kopen. Ze voelt dan echt dat ze het moet doen.

Op het moment dat ze door de Jumbo langs de groenteafdeling liep had ze keurig de groente die ze nodig had in haar winkelwagentje gelegd. Maar eenmaal voorbij de groenteafdeling kwam er al snel een dominant stemmetje naar boven. Die duidelijk andere plannen had voor de maaltijd die avond.

En voor ze het wist was haar voornemen om gezond te koken van de baan en mikte ze een pizza, chips en chocolade in haar karretje. 

Anneke zit bij mij in traject en is inmiddels al over de helft. Ze maakt mooie stappen.

Gedurende het proces kwam het inzicht dat ze vaak niet gezien is als kind. Ze moest van alles van haar ouders en haar oma. Deed ze dat niet, dan volgde er straf.

Aan de andere kant kwam het inzicht dat de puber in Anneke soms wel erg bepalend kan zijn en regelmatig achter het roer staat in haar leven en daarbij over eigen grenzen gaat, zoals een echte puber de grenzen op zoekt.

Anneke is erg gesteld op haar rebelse puber

 Om inzichtelijk te krijgen wat er precies gebeurde in de supermarkt stellen we het op.

 Allereerst beginnen we met het zinnetje: Ik moet gezond eten. Met gezond koken is natuurlijk helemaal niks mis, waar ik op in zoom is het ‘moeten’ Hoe oud is de Anneke die gezond moet eten, vraag ik? Dat is de kleine Anneke die gezond moest eten en ze vertelt over haar oma en haar moeder, van wie ze als klein meisje niet van tafel mocht als ze niet at.

 Haar moeder vertelt ze: gooide zelfs een keer woedend een bord met spruitjes door de keuken toen Anneke weigerde te eten. ‘Alles zat er onder’ vertelt ze en haar verontwaardiging daarover is nog hoorbaar in haar toon. Vervolgens liep haar moeder samen met haar vader naar buiten. Anneke had geen idee waar haar ouders heen waren gegaan. Hoe was dat voor je: vraag ik. Ik was in shock, bang en verbaasd tegelijkertijd. Mijn moeder zei tegen mij toen ze de keuken uitliep; ‘Jij ruimt alles op, begrepen! ‘ Ik zie een verandering in het gelaat bij Anneke. Van een klein kwetsbaar meisje zie ik ineens boosheid opkomen, verontwaardiging, puber energie.

‘Ik moest alles opruimen! Terwijl ik notabene niet dat bord door de keuken gesmeten had,’

Door middel van een paar vragen komt er al inzicht over de gevoelens en emoties die Anneke heeft ten opzichte van gezond eten. De kleine Anneke die moest eten, tegen heug en meug. En de puberende Anneke die weigerde en angstig toekeek hoe haar moeder een bord groente door de keuken smeet en vervolgens alleen achterbleef

Ik vraag Anneke om een poppetje voor haarzelf, haar puber en de kleine Anneke te pakken.  (Ik pak een theezeefje voor het winkelwagentje dat leek er wel op ;-) Anneke zet eerst het grote poppetje neer achter het winkelwagentje, daarachter de puber en de kleine Anneke.

We gaan terug naar het moment van die week in de supermarkt.Je loopt langs de groenteafdeling kun je uitleggen wat er gebeurd. Ik kies de groente uit die ik nodig heb: zegt Anneke: maar dan, vervolgt ze: voel ik al snel weerstand’ Ze pakt het schijfje dat de groente symboliseert en gooit die uit het karretje. Ze pakt een ander schijfje en legt deze in het winkelwagentje: Ik wil pizza, chocolade en chips

Ik zet het poppetje van de puber achter het winkelwagentje.

Dit resoneert bij Anneke. De weerstand die ik voel is van mijn puber en ik geef mij eraan over.  Het is de puber in haar die op dat moment de regie neemt. Het volwassen stuk legt zich erbij neer. Ik zet oma en moeder erbij en draai zowel de puber als de kleine Anneke naar hen toe. Leg nu je vinger maar op de kleine Anneke’: zeg ik. Ik leg mijn vinger op het poppetjes van mama. Hoe is dat om zo tegenover oma en mama te staan? Ik voel spanning in mijn lijf. Voel je boosheid, verdriet, of ben je bang. Verdriet zegt Anneke.

Ik leg mijn vinger op het poppetje van haar moeder en ik voel spanning in mijn lijf en onmacht. Haar moeder vindt het moeilijk om te gaan met emoties.

Zeg maar tegen je moeder hoe jij je toen voelde ‘Ik voelde mij verdrietig. ’zegt ze aarzelend. Maar gaat dan verder en richt zich op het poppetje van haar moeder: Je had alleen oog voor het moeten eten, Je zag niet hoe ik mij voelde! ‘Ik voelde mij heel erg alleen.’ Op de plek van moeder voel ik spijt en onmacht ik weet niet goed hoe ik met jouw emoties moest omgaan, ik weet niet eens hoe ik met mijn eigen emoties moet omgaan.Hoe is dat vraag ik: Dat lucht op zegt Anneke.

Leg nu je vinger maar op de puber: Hoe is dat voor de puber zo tegenover mama. Ik wil niet zo tegenover haar staan. Ze draait het poppetje om: Ik wil het liefst omdraaien weg bij haar. Ben je boos op haar vraag ik? Boos! Ik zal maar niet zeggen wat ik ben! Zeg het maar: Ik draai het poppetje weer terug en zet het wat meer op afstand.

Ik zet de poppetjes van de kleine Anneke en de puber achter het volwassen poppetje en draai het volwassen poppetje van Anneke naar haar moeder. Hoe voelt dat. Beter, sterker zegt ze.

De boosheid en felheid in haar stem zwakt af.

Eigenlijk ben ik bang zegt ze. Bang voor mijn moeder ‘Mama ik was zo bang’ zegt ze. Die komt binnen bij haar moeder gelijk met de spijt maar de onmacht maakt dat ze alleen maar sorry kan zeggen. Dan draai ik het grote poppetje richting de puber en de kleine Anneke. Leg je vinger maar op het grote poppetje die staat voor de volwassen Anneke, zeg maar tegen de kleine ik zie je verdriet, het mag er zijn. Ik ben er voor jou.

Ik leg mijn vinger op het poppetje van de kleine Anneke. Ik voel meteen tranen opkomen. Tranen en opluchting. Het verdriet wordt gezien en het mag er zijn.

Wat zou je tegen de puber zeggen. Anneke pakt weer het grote poppetje vast.

Ze herhaalt de zinnen die ik haar geef. Je hoeft niet bang te zijn, ik zie je en zal er voor je zijn. Maar ik stel als volwassene wel veilige en gezonde grenzen. Dat doe ik ook om jou te beschermen zodat jij niet bang hoeft te zijn. Er komt een zucht een zucht van opluchting.

Na de opstelling spreken we af wat Anneke kan doen om in de behoefte van de puber en het kleine meisje in haar kan voorzien.

Waar houdt de puber van: Pizza, chips chocolade, Netflixen. En de kleine Anneke houdt van chocolade en vindt het vooral fijn als ze gezien wordt. We spreken af dat Anneke komend weekend quality time inruimt voor de innerlijk kindstukken in haar.

Aandacht hebben voor het kind in je en de triggers van het kind, is belangrijk. Het geeft je inzicht in het gedrag van nu.  

 Ik geef Anneke een meditatie mee, één voor de puber in haar en één voor de kleine Anneke.

Ik deel dit uitgeschreven stuk met Anneke en vraag of het nog gelukt is met de Quality time.

Haar reactie op mijn vraag;

Ja èn voor het jonge deel heb ik een witte chocoladeletter gekocht