Een worden met het kind in jezelf

Één worden met het kind in jezelf

Aan de telefoon vertelt Saar (49) over haar moeder met wie ze zich diep verbonden heeft gevoeld tijdens haar leven en nog steeds mist ze haar moeder iedere dag.
Twaalf jaar geleden overleed zij en het voelt voor Saar alsof ze haar verlies nog niet verwerkt heeft.
Ze verteld: ‘Sinds het overlijden van mijn moeder, ben ik een deel van mezelf kwijt en voel ik een diepe leegte van binnen.’
‘Is het normaal om zo lang te rouwen’? Vraagt ze tenslotte aan mij.
‘Het is belangrijk te onderzoeken wat die leegte precies is’: Geef ik aan,
‘Is het rouw of het iets anders?’

Als een soort magneet worden de representanten naar elkaar toegezogen, ze versmelten bijna in elkaar.

Ik vraag haar naar haar kindstuk, ze geeft aan daar ooit wel eens over gehoord te hebben.
Ik weet dat ze mijn boek heeft en vraag of ze het al uit heeft. Nee, ik ben ergens halverwege. Pagina veertig, het hoofdstuk over het innerlijk kind’ raad ik. Ze zoekt het meteen op. Inderdaad!
Het is tijd dat het kind gezien wordt!
We stellen het op, buiten in de natuur.
‘Saar’, ‘haar vader’, ‘haar moeder’, ‘haar kindstuk’ en ‘compleet zijn’
Als een soort magneet worden de representanten van ‘Saar’ en ‘haar moeder’ naar elkaar toegezogen. Ze versmelten bijna in elkaar. De dynamiek van symbiose is zichtbaar. De representant van moeder zegt: ‘Ik voel een soort verliefdheid’

‘Saar’ staat niet op haar kindplek, maar naast ‘haar moeder’ op de plek van ‘haar vader.’
De representant van ‘haar vader’ staat wat op afstand net als de representant voor ‘het kindstuk’ die achter Saar staat en niet wordt gezien door haar ‘moeder’ en ook ‘Saar’ zelf ziet haar eigen kindstuk niet. Wat heel begrijpelijk is. Doordat Saar op de plek naast haar moeder terecht is gekomen is ze afgesplitst van haar kindstuk en is ze zich gaan richten op het kindstuk van haar moeder en voor dat stuk verantwoordelijkheid gaan dragen.

Saar voelt zich compleet door haar verbondenheid met haar moeder

Het kindstuk van ‘Saar’ voelt zich zeven jaar, maar het komt al heel volwassen en serieus over.
‘Het kindstuk’ is gefocust op de representant van moeder en zegt: ‘Ik wil in gesprek maar dat lukt steeds niet’’’ ik voel mij niet gezien en gehoord.’
Een eerste stap is het herstellen van de ordening, door de ouders naast elkaar te zetten en ‘Saar’ en haar ‘kindstuk’ naast elkaar tegenover de ouders te plaatsen.
‘Het kindstuk’ van ‘Saar’ voelt zich vanaf haar kindplek voor het eerst gezien door haar moeder.
De representant van ‘moeder’ kijkt op en ziet haar kind nu echt, ze zegt; ‘het spijt me dat ik niet zag wat jij nodig had.’
De representant van ‘compleet zijn’ staat tussen ‘Saar’ en ‘haar moeder’ in verbonden door de handen waarmee ze elkaar vasthouden.
‘Saar’ voelt zich compleet door haar verbondenheid met haar moeder.
Hoe mooi dat ook is. Om haar leegte te vullen is het belangrijk dat ze zich verbindt met haar eigen ‘kindstuk’

Dan voelt de representant van moeder dat ze haar dochter mag loslaten.

Ik vraag de representant van ‘Saar’ wat meer afstand te nemen van ‘haar moeder’
en zich om te draaien naar haar kindstuk, dit lukt haar nauwelijks.
Dan voelt de representant van ‘moeder’ dat ze haar dochter mag loslaten en vol liefde laat ze de representant van ‘Compleet zijn’ los en duwt ze deze voorzichtig richting haar dochter.
Ik breng ‘vertrouwen’ in.
Deze gaat achter Saar staan. Het voelt nog spannend en toch lukt het Saar haar kindstuk aan te kijken. Voor het eerst ziet Saar het kind in haar, het kind dat al zo snel volwassen werd, het kind dat geen kind kon zijn.
‘Het kindstuk’ zucht je ziet het kleiner worden. Eindelijk mag het kind zijn.
Voor Saar is dit een nieuw beeld, een eerste stap naar heling.

Ik zet haar ouders achter haar. Dit voelt goed voor Saar, ze voelt zich verbonden met haar ouders. Nu kan ze zich vol vertrouwen richten op haar toekomst. Op dat moment komen er paarden voorbij
Het paard (bron: uitjebewust) staat voor kracht en vrijheid. Het staat voor trouw zijn aan en verbinding maken met jezelf. Zodat je vrij wordt om je eigen leven vorm te geven.
Een paard dat met het gedrag onze emoties en gedachten spiegelt, waardoor wij ons bewust worden van onze innerlijke wereld. Paarden laten ons zien waar we niet in harmonie zijn met onze eigen bron van leven.
Het paard staat voor inzicht en heling, herstellen van de harmonie om weer vanuit die harmonie te leven met wie je diep van binnen bent. Het gaat over de liefde voor jezelf en daarmee voor alles wat leeft.
Kort daarna rijdt er plots een politieauto dwars door het stuifzand.
Politie die staat voor eenheid, en hulp is onderweg.
Het sluit feilloos aan bij dat wat de opstelling bracht.

Dit bericht is met toestemming van betrokkene geplaatst.
foto's Nienke Bosma