De schuilkelder

Ilse (59) voelde iets zwaars in zich waar ze geen woorden aan kon geven, ze kon er niet bij, het zat vast.
Ze komt voor haar eerste sessie, waarin ik altijd start met een opstelling van het gezin van herkomst

Ilse plaats een poppetje voor haar moeder dicht bij die van haar en haar broertje. 
Het poppetje voor haar vader plaatst ze iets meer op afstand. 
Als ze naar het beeld kijkt schiet ze vol. 
Ze vertelt  hoe beklemmend het was in haar gezin van herkomst.
Hoe haar moeder, haar en haar broertje bij zich wilde houden. 

Vertel eens wat meer over dat beklemmende gevoel, moedig ik haar aan.
‘Ik kon geen kant op’ zegt ze.
Terwijl ze dat zegt pakt ze een houten ring uit de doos en legt deze om de drie poppetjes voor haar moeder, haarzelf en haar broer heen.
Zo voelde het, alsof ik met een draadje vast zat aan mijn moeder. 

Ik ben nieuwsgierig naar: 
Het waarom van moeder. 
Vanuit welke angst kon moeder haar kinderen niet vrij laten?