de hoge en veilige muur om je hart

Burn op… Hoepel out

 

Waar trek jij de lijn?

Hoe doe je dat, grenzen aangeven? 
En wat is dan precies de grens? 
Waar ligt de grens en verschuift die grens weleens?

En stel als je dat allemaal weet, wat doe je dan?
Je slaat wat piketpaaltjes in de grond en bakent af wat van jou is en bij jou hoort. Zo weet de ander precies tot hoever de ander kan gaan. 

Klinkt eenvoudig, gewoon een lijn trekken tot hoever de ander kan gaan en toch is het niet zo simpel als het hierboven geschetst wordt. Zoals op de tekening hierboven is geschets zie je 2 lijnen lopen. De grens die je trekt, met daaronder eenn grenslijn die we de maximale ondergrens noemen.  Hoe vaak laat jij toe dat anderen tot die ondergrens gaan, of zelfs er overheen?

Nee zeggen, betekent kwetsbaar durven zijn.

Hoe logisch het ook klinkt om eens een keer ‘nee’ te zeggen tegen die veeleisende collega of vriend. Je kwetsbaar durven opstellen omdat je het even niet trekt. Voor je mening durven uitkomen en ‘nee’ zeggen als je voelt dat ‘ja’ gewenst wordt door de ander. 
Zo lastig kan het in werkelijkheid zijn, zeker als je het van vroeger uit niet geleerd hebt. 
Want eerlijk is eerlijk, duidelijk je grenzen aangeven. Zeggen wat je wel en niet wilt, kan gevoelens van schuld en angst met zich mee brengen. Angst om iemand te kwetsen, angst om afgewezen te worden. 
Een gevoel van schuld om de ander teleur te stellen, wat zo allesoverheersend kan voelen en beangstigend kan zijn waardoor je kan besluiten het ‘Nee’ dat lukt me niet’ te veranderen naar een ‘Oke, vooruit dan maar.’ 

Persoonlijk leerproces.

Tijdens de opleiding Psychologie ontkom je niet aan een persoonlijk leerproces, dus ik ook niet.
Ik kreeg een opdracht, ondanks dat de opdracht vaag was nam ik hem aan, zonder te weten wat het doel van de opdracht was. Ik vroeg er ook niet naar.
Ik kreeg een oranje pion in mijn hand gedrukt met de opdracht deze vast te houden, daarna volgde een hoepel, wat stokken en nog meer hoepels. Inmiddels had ik mijn handen vol en werd mij de vraag gesteld of het ging. ‘Ja’ knikte ik ijverig, zonder de tegenvraag te stellen waarom ik in vredesnaam deze spullen vast moest houden. Als gevolg van mijn ijverige houding kreeg ik nog wat pittenzakken toegeworpen. 
Creatief als ik ben, stopte ik deze pittenzakken in de pionnen. Best briljant vond ik zelf en ik keek tevreden hoe ik 4 hoepels om mijn schouders had hangen, een paar stokken onder mijn armen en oranje pionnen met pittenzakken gevuld in mijn handen. 

‘Waarom hou je dit eigenlijk vast?,’ ‘Ja, waarom eigenlijk, dacht ik.?
Terwijl ik antwoordde ‘dat ik werkelijk geen idee had’, besefte ik wat ik aan het doen was. Op de volgende vraag waarom ik geen ‘stop’ zei toen er eigenlijk niks meer bij kon, was mijn antwoord eenvoudig. ‘Het is toch gelukt met wat kunst en vliegwerk.’ ‘ Missie geslaagd.’ Wat de missie dan ook was. Al wist ik natuurlijk wel dat ik al deze onbenullige spullen niet heel lang zou kunnen dragen. 

De boodschap was duidelijk
Het thema grenzen stellen kwam gedurende mijn hele opleiding als een hoepel mijn kant opgerold. 
Confronterend maar tegelijkertijd was het een eye opener voor mij. 
Want deze opdracht symboliseerde precies hoe ik zo vaak onbenullige dingen van andere had overgenomen, zonder te vragen naar ‘het waarom’, zonder ‘nee’ te zeggen, als ik het er eigenlijk niet bij kon hebben. 
Ik ben een ster in het creatief toepassen van ‘kunst en vliegwerk ’ om taken toch over te kunnen nemen. 
Hoe voorkom ik, dat ik, voordat ik het door heb weer hoepels draag die niet bij mij horen. Hoe voorkom ik een burn-out die vroeg of laat op de loer ligt als ik zo doorga? 
Ik moest grenzen gaan stellen, grenzen bewaken. Maar hoe dan?

Bewustwording

Gedurende de opleiding ontstond bij mij een steeds meer bewustwording. Het echte inzicht en daarmee de verandering ontstond pas tijdens de opleiding familieopstellingen. Waarin dynamieken voor mij duidelijk zichtbaar werden en duidelijk werd hoe bepaalde patronen die in mijn jeugd zo nuttig zijn geweest, mij in mijn volwassen leven juist belemmerde. 
Zoals zoveel mensen zat ik vastgeroest in oude patronen.
Bewust of onbewust handelen we allemaal vanuit oude vastgeroeste patronen die vanuit de jeugd zijn ontstaan, Patronen die eens zo nuttig waren maar op latere leeftijd er voor kunnen zorgen dat iemand vastloopt in meer of mindere mate. Symptomen als piekeren, gevoelens van depressie, slaapproblemen, stressklachten, burn-out, negatieve gedachten, besluiteloosheid, gebrek aan daadkracht, sociaal wenselijk gedrag, geen grenzen kunnen stellen, gevoelens van angst, schuld, schaamte, frustraties, agressie en emotionele pijn. Steken dan de kop op. 
Je wordt niet geboren met deze patronen, ze ontstaan in je jeugd. Het is aangeleerd (overlevings)gedrag. Je kunt je voorstellen hoe belemmerend dit gedrag kan zijn. En hoe bepalend dit kan zijn in je dagelijks leven. Deze blog gaat specifiek over grenzen stellen, grenzen bepalen.
Heb jij moeite met het stellen en het bewaken van je grenzen?

Welke stappen kun je nemen om je grenzen beter te bewaken?

Acceptatie geeft rust!
Door te accepteren dat je niet uitblinkt in het stellen van grenzen, dat het nu eenmaal lastig voor je is, heb je al een deel van de oplossing.

• Accepteer dat mensen moeten wennen aan het nieuwe gezonde gedrag en dat dit weerstand kan oproepen.
• Om tot ‘gezond gedrag’ te komen zal je moeten accepteren dat je tijdens het proces door gevoelens van schuld en angst heen moet. 
• Accepteer dat je klein moet beginnen bijvoorbeeld bij vrienden en familie
• Nee zeggen kost energie, accepteer dat dit bij het proces hoort waar je in zit.

Bewustwording

Zonder bewustwording blijf je vastzitten in oude patronen en kan er geen verandering plaatsvinden!

• Besef dat nee zeggen niet egoïstisch is, maar dat het een verandering is van ongezond -overlevings- gedrag, naar gezond gedrag.
• Wees jezelf bewust van het feit dat op het moment dat je ‘nee’ gaat zeggen dit een enorm gevoel van schuld of angst met zich mee kan brengen.
• Besef dat ‘nee’ zeggen een ‘ja’ is voor jezelf. Het is gezond gedrag.
• Besef dat het ongezond is wanneer je belasting groter wordt dan je belastbaarheid. Je gaat letterlijk over je grenzen heen. Dit zorgt voor uitputting en stress, wat uiteindelijk gezondheidsklachten gaat geven. 

De kracht van familieopstellngen

Daarbij kan een familieopstelling helpen patronen te doorbreken en blokkades op te heffen, doordat dynamieken zichtbaar worden. Dit jaar organiseer ik de workshop met een knipoog Hoepel out.. Burn op. Waarin het thema grenzen stellen in combinatie met burn-out/stress klachten op een luchtige manier wordt behandeld. Heb je interesse in deze workshop of in de workshop familieopstelling op woensdag 9 mei in Waalwijk mail mij dan via info@insig-systeemtherapie.nl